Του Μανώλη Καλαϊτζάκη*
Ο τουρισμός της χώρας δεν στηρίζεται μόνο στον ήλιο, τη θάλασσα και τα πολυτελή καταλύματα. Η τουριστική βιομηχανία λειτουργεί, πρωτίστως, χάρη στους εργαζομένους στον τουρισμό – επισιτισμό, οι οποίοι εργάζονται με εξαντλητικά ωράρια και συχνά υπό κακές συνθήκες διαβίωσης και εργασίας. Οι άνθρωποι αυτοί που στηρίζουν το ελληνικό τουριστικό προϊόν, είναι δυστυχώς αόρατοι και αναλώσιμοι για την Πολιτεία τους υπόλοιπους μήνες. Όσο η Κυβέρνηση γυρίζει την πλάτη στους εργαζομένους, τόσο εκείνοι θα γυρίζουν την πλάτη στον τουρισμό με αποτέλεσμα ένας από τους πιο παραγωγικούς κλάδους της οικονομίας να κινδυνεύει από την έλλειψη εργατικού δυναμικού.
Οι ξενοδοχοϋπάλληλοι, μέσω των συλλογικών τους οργάνων ζητούν: την επαναφορά του ταμείου ανεργίας στα προ μνημονίων επίπεδα, υπογραφή τοπικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας με όρους αμοιβής και εργασίας που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των εργαζομένων, κήρυξη υποχρεωτικών των συλλογικών συμβάσεων εργασίας που υπογράφονται, επαναφορά του εφάπαξ στην εικοσαετία, μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εργασίας και αναβάθμιση των σχολών τουριστικής εκπαίδευσης.
Η κυβέρνηση της ΝΔ, αντί να ανταποκριθεί στα δίκαια αιτήματα των ξενοδοχοϋπαλλήλων, επιλέγει για άλλη μια φορά να σταθεί απέναντι τους, «εισάγοντας» εργαζόμενους από τρίτες χώρες, εκτός Ε.Ε. Πριν λίγες ημέρες δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως η υπ’ αρ. 24424 (Τεύχος B’ 1314/07.03.2023) Κ.Υ.Α, που εντάσσει για πρώτη φορά επισήμως τον τουρισμό στους κλάδους που μπορούν να δέχονται για εργασία πολίτες τρίτων χωρών, ενώ αναμένεται νέα απόφαση, με την οποία θα καθορίζονται τόσο ο αριθμός των μετακλητών εργαζομένων από χώρες όπως Μπαγκλαντές, Πακιστάν, Φιλιππίνες, αλλά και Αίγυπτο, όσο και οι προϋποθέσεις.
Με την είσοδο 80.000 μετακλητών εργαζομένων από τρίτες χώρες είναι ορατός ο κίνδυνος να δημιουργηθούν εισοδηματικές και εργασιακές ανισότητες, καθώς δεν είναι ξεκάθαρο, με ποιους όρους αμοιβής και εργασίας θα δουλεύουν στη χώρα μας οι μετακλητοί εργαζόμενοι, πώς θα διασφαλίζονται αυτοί οι όροι και πόση διάρκεια θα έχει η σύμβασή τους.
Επιπλέον, ενώ ο κατώτατος μισθός αποτελεί την ελάχιστη προστασία κάθε εργαζομένου στη χώρα μας, στον κλάδο του τουρισμού, όπου υπάρχει ενεργή κλαδική σύμβαση, δημιουργείται πλέον ο κίνδυνος μεγάλης εισοδηματικής ανισότητας μεταξύ Ελλήνων και μεταναστών, με τελικό αποτέλεσμα οι εργοδότες να προτιμούν τους εργαζόμενους από τρίτες χώρες λόγω μειωμένου κόστους, σε συνδυασμό με την πλήρη ασυδοσία που επικρατεί στην αγορά εργασίας με ευθύνη της κυβέρνησης.
Σε αυτά τα πλαίσια, η απαίτηση για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας ξενοδοχοϋπαλλήλων, επισιτισμού και καταλυμάτων συνεχίζει να είναι η μοναδική δίκαιη και ασφαλής διέξοδος για την προστασία των εργαζομένων και των δικαιωμάτων τους. Παράλληλα, στηρίζουμε τα δίκαια αιτήματα τους για ενίσχυση του επιδόματος ανεργίας, για στήριξη των εποχικών εργαζομένων, οι οποίοι απολύθηκαν με τη λήξη της τουριστικής περιόδου και καλούνται να επιβιώσουν έως και την έναρξη της νέας τουριστικής περιόδου του 2023 χωρίς καμία οικονομική στήριξη, αφού επιδοτούνται μόνο για τρεις μήνες, ενώ η περίοδος που βρίσκονται εκτός εργασίας είναι τουλάχιστον έξι μήνες, για κλαδικές συλλογικές συμβάσεις, για καταβολή των επιδομάτων προϋπηρεσίας με μέριμνα για όσους βρίσκονται σε προχωρημένο ηλικιακό στάδιο και είναι δύσκολη η απορρόφηση στους χώρους εργασίας, αλλά και για δίκαιες λύσεις με κίνητρα που θα συμμερίζονται το κύμα εργαζομένων από τρίτες χώρες.
*Ο Μανώλης Καλαϊτζάκης είναι Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω και Υποψήφιος Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. Λασιθίου
